نظرات رو نگاه می کردم یه دونه رو ندیده بودم ،‏ایشون نوشته بود که در مورد جایگاه زن صحبت بشه

فکر می کنم اگه بخوایم در این مورد صحبت کنیم و جایگاه زن در اسلام رو معرفی کنیم به مذاق خیلیا خوش نیاد و فکر کنن که در اسلام بی عدالتی نسبت به زنها صورت گرفته .

اونا بعض تفاوتهایی رو که در احکام بین زن و مرد هست ، دلیل بی عدالتی قانونی در اسلام بین زن و مرد می دونن و می گن در قوانین اسلام به زنها ظلم شده

عرض من اینه ریشه این حرف اینه که فکر می کنن عدل به معنی تساوی و ظلم به معنی عدم تساوی است

یعنی اونایی به احکام دین در مورد زنها اعتراض می کنن که هرگونه تفاوت در احکام بین زن و مرد رو که به یکی اختیارات بیشتری داده باشه ظلم می دونن

در حالی که اشتباهشون همینه که فکر می کنن عدل با تساوی هم معنی است .‏

چون اگه اینطور باشه باید پدری که برای بچه هاش می خواد خوراک یا پوشاک تهیه کنه باید برای همه اونا صرف سن و نیازهاشون بطور یکسان اقدام کنه و معلومه که این درست نیست ؛ چون نیازهای اونا با هم فرق داره و تساوی در اینجا ظلمه نه عدل

در قوانون گزاری هم همینطوره ، قانونی که بدون در نظر گرفتن توان و استعداد ذاتی و مصالح و نیازهای واقعی افراد برای اونا تکلیف تعیین کنه ، نه تنها در مورد اونا به عدالت رفتار نکرده بلکه در حقیقت به اونا ظلم کرده .

برای یه مسلمون خدا هم سازنده است و هم قانون گزار ، یعنی خدا کسی است که انسان رو ساخته و همون هم برای زندگیش قانون وضع کرده

و معلومه که بهترین قانون برای انسان اونیه که سازنده و خالقش وضع کنه ؛ چون خودش می دونه چه کار کرده و چه توان و استعدادی رو به چه افرادی داده  که بر اساس اون چه اختیاراتی رو به اونا بده و چه تکالیفی رو از اونا بخواد 

در اینجا کسای دیگه که عمق درک و فهم سازنده رو ندارن ، ممکنه تفاوتها رو نشونه بی عدالتی بدونن ، اما این از نشناختن و یا عدم توجه به تفاوتهای ذاتی میون افراد ناشی می شه

خلاصه پس اگه کسی خواست قوانین دین در مورد حقوق زنان رو مورد بررسی قرار بده اول باید استعدادها و تفاوتها رو بشناسه و بعد بر اساس اونا بگه که تفاوت عدله یا ظلم

نه اینکه چشماش رو ببنده و هرگونه عدم تساوی ظلمه و تفاوت در قانون رو ظلم بدونه . 

عزت زیاد

علی  

ما عادت داریم یه کسی که دخلش به خرجش نمی رسه فقیر بگیم ، به کسی که اونقدر پول نداره که بتونه خواسته های خودشو برآورده کنه ، شرمنده زن و بچه اش نشه

خیلی سخته که آدم نتونه که نیازای خودش و خانواده اش رو رفع کنه ، اما بدتر از فقر دنیا فقر آخرته که أدم اونجا کم بیاره و نتونه نیازاش رو تهیه کنه

خودش اونجا بره اما پول آخرتی به اندازه کافی نداشته باشه که قادر باشه پس خرجای اونجا بر بیاد

مگه تو آخرت پولم می خوان هم بله هم نه

از این نظر که مفتی به کسی چیزی نمی دن بله اما از این نظر که مثل پول دنیا باشه نه

خلاصه توی اون دنیا به کسی مفتی چیزی نمی دن و باید برای کسب آسایش و راحتی با خودش چیزی داشته باشه که خریدار داشته باشه

اونجا هم که نمی شه چیزی تهیه کرد هرکی چیزی داره خودش لازم داره و اونو به دیگران نمی ده .

پس باید پول آخرت رو تو همین دنیا تهیه کرد اون چیزی که تو اون وا نفسای قیامت به درد آدم بخوره .

اونم چیزی نیست به جز اعمال خودمون که می تونه تو اون دنیا بدردمون بخوره و بس

ببینم : تو این ماه رمضون سفره مهمونی خدا پهن شده کاری برای جمع کردن توشه راه آخرت کردیم؟

کاری انجام دادیم که بهش بشه پول آخرتی گفت ؟

شاید این حرفا دیگه قدیمی شده و همه دنبال نون دنیاشونن تا توشه آخرتشون

اما اینو باید بدونیم که ما تو این دنیا خیلی باشیم 100 سال ، بیشتر که نیست ، اما آخرت رو خدا میدونه چقدره

پس باید برای دومی فکری کرد

عقل سلیم حسابگر اینجا چی می گه

عقل سلیم که برای این 100 سال اول می گه : فکر پیری و کوری خودت باش و خودت رو بیمه کن به مراتب برای بیمه آخرت بیشتر باید تاکید کنه

پس جا داره که برای پیری و کوری آخرتمون هم یه فکری کنیم و این ماه رمضون رو مفتی از دست ندیم .

سلام .

طاعات و عباداتون قبول باشه .

من دوست دارم بدونم که اینجا چه چیزایی بهتره بنویسم چه چیزایی مورد توجه قرار می گیره .

اما متاسفانه نمی تونم فکر دیگران رو بخونم ،‏پس حالا که اینطوره باید از خودشون سوال کنم که نظرشون چیه ؟

دلم می خواد بدونم که در اینجا دیگران از یه طلبه چه انتظاری دارن ،‏ که در مورد چی حرف بزنه و چه مطالبی رو مطرح کنه .

چون می دونین نباید سر بی صاحاب تراشید ، باید در باره چیزایی که طرفت می خواد حرف بزنی وگرنه کلات پس معرکه است و مثالت میشه مثل این شعر که گفته :‏

من از بهر حسین در اضطرابم - تو از عباس می گویی جوابم

یعنی باید بر اساس نیاز مخاطب حرف زد و یا اینکه ساکت بود ، ‏همون چیزی که متاسفانه در یه سری از منبرای ما طلبه ها در نظر گرفته نمی شه .

جون معلومه وقتی شما چیزی رو گفتی که طرف در موردش احساس نیاز نمی کنه در نتیجه توجهی به حرفای تو نخواهد کرد .

منم نمی خوام همون قصه منبر رفتن در اینجا تکرار بشه و یه سری حرفایی بزنم که طرف مقابلم در موردش حساسیتی نداره  و بهش احساس نیاز نمی کنه .

بنا بر این از حرفای دیگران هرچند تلخ هم باشه استقبال می کنم .

عزت زیاد .

ساعت 11 شبه پای دستگاه نشسته ام تا یه چیزی بنویسم ، دلتنگی یکی از دوستان وبلاگی رو که دیدم عزم قاطع کردم که امشب در این باره دست به قلم بشم .

می خواید حمل بر عوام فریبی کنید یا صداقت صاحب اختیارید اما اینو بگم که : از غصه دیگران بخصوص جوونا دلم یه درد میاد .

خلاصه می خوام در باره غصه و دلتنگی بنویسم ، درباره افسردگی و سر در گریبان فرو بردن

چرا ؟ واقعا چرا این طور  شده ؟

چرا جوونا به روحشون چین و چروک غم و غصه افتاده ؟

از چی ناراحتن ؟

حالا اونا که از حکومت هم لباسای من تو ایران دل خوشی ندارن ، فوری می گن : شما آخوندا کارو خراب کردید ، شما باعث شدید که برای مردم به خصوص جوونا دل و دماغ نمونه ، شما با وضعیت نا بسامانی که از نظر اقتصادی پیش آوردید شادی و شادابی رو از اونا گرفتید.

من نمی گم این حرفا درسته یا نادرست ، یا اینکه چقدرش درسته قصد محاکمه یا دفاع از کسی رو هم ندارم

فقط دلم می خواد یه نگاه واقع بینانه به علل این افسردگی عمومی بندازم ، ابایی هم از شنیدن انتقاد و حتی احیانا ناسزا ندارم

اما بذارید یه حرف بزنم : می خوام بگم اگه مشکلات اقتصادی علت این افسردگی عمومیه پس جوونایی که سر سفره باباشون نشسته اند و از خرج و دخل زندگی اطلاع چندانی ندارن چرا بیشتر از همه به دلتنگی و غم  گرفتارند ؟ چرا اونا بیشتر از همه سراشون تو لاکشونه و از شور جوونی در وجودشون خبری نیست ؟

پس معلوم می شه مشکل باید چیز دیگه باشه که شاید به بر آورده نشدن خواستهای اونا بر می گرده .

شایدم اونا انتظاراتی دارن که دیگران یا ازش بی خبرن و یا اگه خبر دارن حاضر نیستند اون خواستها رو به رسمیت بشناسن .

شاید ...

اول سلام

 یا به عبارتی سلام علیکم چون نا سلامتی ما طلبه ایم ، یا به تعبیر دیگه آخوند ، یا به گفته خودمون شاگرد مکتب امام صادق (علیه السلام) ، یا اگه خدا لیاقت بده ، سرباز امام زمان (ارواحنا فداه )

ما دیدیم توی این نت همه خلق الله وبلاگ درست کردن ، ما هم مگه چیمون از دیگران کمتره که از اونا عقب بمونیم

آستین ها مون رو بالا زدیم و اومدیم اینجا این وبلاگو درست کردیم ، تا حرفا و درد دلایی رو  که احساس می کنیم که بدرد گفتن می خوره مطرح کنیم

اول خودم رو معرفی کنم :

من علی ... (اینجاش خوانا نبود!!!)

طلبه حوزه علمیه قم به مدت 21 سال

سن 44 سال

متاهل و دارای 5 فرزند که سه تا شون رو به عبارت عامیانه بیرون کردم ، یعنی ازدواج کرده اند ،‏ اگه خدا بخواد برای فرزند چهارمم که پسره و توی 18 ساله هم می خوام اقدام کنم و زمینه ازدواجش رو فراهم کنم .

بابا بسه چقدر اطلاعات می دی ،‏ کم مونده آدرست رو  هم بدی دیگه 

خب بسه ، در نوشته اول فرا رسیدن ماه رمضون رو تبریک می گم ،‏ اینو هم اضافه می کنم که در این ماه طبق حدیث پیغمبر همه به مهمونی خدا دعوت شده اند .

ولی با همه مهمونیا فرق داره ، چون تو مهمونیای دیگه هرچی چلو و پلو بیشتر بهتر ،‏ اما اینجا هرچی گشنگی و تشنگی بیشتر بهتر (البته تاحدی که به سلامتی آدم لطمه نخوره )

این یعنی چی ‏؟ 

می گم :‏ شاید می خوان به ما بفهمونن که یه وقتایی نخوردن بهتر خوردنه یه وقتایی باید گرسنگی و تشنگی کشید ‏،وگرنه خدا که با ما دشمن نیست که ما رو به نخوردن امر کنه و تازه اسمش رو هم مهمونی بذاره .

یعنی می دونی چیه برای روحت بهتره ، برای انسانیت و معنویتت بهتره ،‏ واسه اینکه آدم وقتی به جسمش بیش از یه حدی می رسه ، معنویتش ضعیف می شه ‍،‏ به عبارتی وقتی به دنیا مشغول می شه از معنویت غافل می شه ‏،اینه که می گن روزه بگیر تا شکمت خالی بشه تا معنویتت هم فرصت کنه نفس بکشه و یه خورده در نبود اون انبوه غذاهایی که می خوردی بتونه عرض اندام کنه و خلاصه با روزه شامه معنوی انسان باز بشه 

بابا بسه چقدر می نویسی ،‏ خیلی خوش خیالی فکر می کنی این همه رو کسی می خونه

به هر حال ببخشید از اینکه طولانی شد

فعلا خدا نگهدار

تا بعد